Juli 2005
Schiphol
Sanne weggebracht naar Schiphol. Zoey liep met zijn jasje aan door de vertrekhal, over de promenade, paar keer de lift in en uit (naast mij, oppassen voor de deur), over de loopbanden geoefend (de eerste ging vreemd, opgetild, de volgende ging beter, geholpen, en zo verder tot de laatste uitstekend ging) etc. Hij liep er rond alsof hij de ster was.
Hart van Nederland, SBS 6, zaterdag 2 juli
Vandaag heeft Hart van Nederland aandacht geschonken aan het tekort aan gastgezinnen voor Hulphond Nederland. Gastgezin Jan en Ineke van der Tuin en hoofdtrainster Inge Molleman vertellen:
Training
De eerste training van deze zomermaand was op locatie: treinstation Assen.
Onze zeer gewaardeerde puppentrainster Arya heeft ons, gastgezinnen, geleerd hoe we de hond vertrouwd kunnen maken met de harde geluiden van treinen en het hele ritueel op een station. Altijd veel herrie en honden raken niet zomaar vertrouwd met dit soort bedreigende zaken. Alles ging ongelooflijk goed, de puppen waren niets onder de indruk. Rustig 'op afstand' beginnen met de kennismaking (lopend langs het spoor, parkeerplaats ertussen etc. en later op het perron met enige afstand, en toen dat goedn ging iets dichterbij en zovoorts. Zo werd het een mooie training. Bij het meelopen zonder trekken kreeg ik nog wat prettige aanwijzingen.
Zoey is ruim 4 maanden. als ik word uitgenodigd door vriendin Judith om mee te gaan naar de bioscoop, War of the World, heb ik geen hondenoppas want Jan was zeilen... Tja, dan maar proberen of Zoey mee kan. De bioscoop in Winschoten gebeld, die wigenaar was bijzonder meegaand, natuurlijk was Zoey welkom, ik kreeg een plaatsje met wat ruimte etc. Met eigen vervoer gegaan, want ja, als het te veel is voor Zoey dan moet ik natuurlijk kiezen voor de hond en weg gaan. Te veel... het was hem veel te veel – hij vond het maar een saaie film en sliep de hele tijd! De bioscoop dreunde van het (natuurlijk weer veel te harde) geluid, maar Zoey lag diep te slapen.
Vlak voor vertrek naar de bioscoop, ik was de spullen bij elkaar aan het rapen die naar de auto moesten, bleek de kat de tuindeur open gedaan te hebben en Zoey was nog even de tuin in geglipt. Zonder toezicht, jippie! Allemaal piepkleine kikkertjes, wat een feest, lekker door de beek banjeren... Met de autoborstel aan de tuinslang heb ik 'm schoongemaakt. Hij keek wel wat beteuterd toen ik zei dat zijn 'juf' wel heel boos op hem zal zijn als ze dit hoort!
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 1/2 maand
De 11e ging de training (op het veld) echt fantastisch goed. Zoey deed zowaar echt zijn best, was lekker enthousiast en deed lekker mee. Voor mijn gevoel deed hij voor het eerst op het veld net zoals 'thuis'. Moeilijkheidsgraad wordt opgevoerd - los tussen mensen met hondjes door netjes komen bij het commando Come Here. Ging perfect! Zo'n pup, 4,5 maand... ik geniet er nog maar even van, want als hij straks in de pubertijd raakt kunnen we onze lol nog op.
Zijn gedrag verandert. Hij wordt ouder, gaat meer nadenken, het niet meer aangehaald worden door iedereen werpt zijn vruchten af. Hij kijkt nog net zo lief en benadert mensen wel, maar minder enthousdiast en loopt ook gewoon door. Het boodschappen doen gaat met dekje een stuk sneller dan zonder.
Zoey blijft ook meer bij me in de buurt. Als hij ergens ligt te slapen en ik loop ergens anders naartoe, dan komt hij mee en gaat daar verder slapen of komt ineens aanrennen, heel enthousiast dat hij me weer heeft gevonden.
Voor het eerst toonde hij wat onzekerheid tijdens de wandeling, we moesten er erg om lachen: langs het zandpad staat bij een kruising al zolang we hier wonden een donker, halve meter hoog plat paaltje met een bordje erop. Ineens ziet Zoey dat bord en schiet opzij, haren overeind en grommen. Hij loopt wat heen en weer op afstand, blaft eens, loopt terug, schiet weg omdat hij denkt dat het bord achter hem aan zal komen, gaat weer terug naar het bordje. krijg ik toch nog de kans Arya's aanwijzingen voor zulke situaties op te volgen: ik loop naar het bordje, klop er wat op etc., tot Zoey er bij komt kijken, snuffelt en het niet meer interessant of gevaarlijk vindt. Zo zie je maar – opletten tijdens de les is ook belangrijk als er iets wordt besproken wat je zelf op dat moment niet aan de hand hebt. Het kan je nog eens van pas komen. Ik moet zeggen dat ik best plezier beleef aan de trainingen.
Bijna vijf maanden
Zoey is al 3 maanden bij ons. Wat gaat dat snel! Hij wordt een echt knuffeltje, doet ook gaandeweg meer voor alleen een knuffeltje. Hij kan ons verschrikkelijk laten lachen met zijn uitbundige ren-partijtjes. Twee keer per dag gaan we 20 minuutjes lopen - ofwel van huis over het zandpad tot het bos (2,5 km totaal) ofwel met de auto dat pad en in het bos even wandelen. Stukje training, stukje vrijheid. Hij blijft netjes in de buurt en ik hoef nauwelijks iets te zeggen. Hij gaat niet van het pad af, loopt wel soms een spoortje na maar blijft op of aan de rand van de paden. Het lijkt er op alsof hij dat van Murdoch heeft overgenomen, die gaat ook niet van het pad af.
Murdoch en Zoey spelen regelmatig met elkaar, buiten of binnen. Favoriet spelletje is samen met een knuffel spelen. Murdoch maakt geen gebruik van zijn 'recht van de sterkste', wat heel lief is om te zien.
Training in het bos
We kregen een keer les van Inge vanwege Arya's vakantie. Ook erg leuk. We trainden op een bospad, geeft weer heel andere afleiding en we hielden ons bezig met basis-oefeningen, zitten, liggen, los en komen, los naast je lopen, Don't Touch etc. Aan het eind vroeg Inge: wat willen jullie nog doen met de hondjes? De mannen riepen in koor: Koffie drinken!
Ik stelde voor om ze (we waren met 5 pups) eens allemaal tegelijk los te laten om te spelen. Inge keek even om zich heen, scande kort de mensen, honden en situatie en ok, dat gingen we doen. Een stukje verder het pad op, en alles tegelijk los – eerst netjes naast zitten, dan de riem en tuigjes af, even wachten en dan tegelijk het commando Release. Nou, daar dok de bende als een kluwen in elkaar ;-)
Zorba, Zoey's broer, ging er al gauw van tussen met een van de kleinere Goldens. Zoey vond het nodig de andere kleinere Golden èn Zandra, de Labradoodle, beiden even een lesje te leren. Met een Murdoch-beweging van zijn schouder wierp hij ze op de grond en ging er overheen staan met zijn staart in de lucht. Wij moesten allemaal doorlopen om te proberen te bewerkstelligen dat de hondjes gingen meelopen onder het spelen. Zoey en consorten bleven achter, de andere twee bleven redelijk in de buurt, ongeveer de halve afstand tussen Zoey's clubje en de mensenclub.
Inge vond dat te ver, dus ze ging naar Zoey's clubje, pakte de twee jongere pups en riep mij dat ik Zoey bij me moest roepen. Pfff, dacht ik, dat gaat niet lukken van zo'n afstand als hij aan het dollen is met een paar andere honden...
Ik riep 'Zoooooey – ...' Het commando Come Here wat er nog achteraan moest slikte ik in, hij kwam namelijk al met een bloedgang gestrekt op mij af rennen. Tot hij bij de andere 2 spelende hondjes was. Ik verwachtte dat hij zich vol in hun spel zou werpen. Hij dook er in volle vaart opaf, kneep zijn ogen iets samen, trok een gezicht en deed zijn borst vooruit om de klap op te vangen - en rende dwars door de twee in elkaar verstrengelde, stoeiende pups heen recht naar mij toe!
Dat was wel echt een hoogtepunt in de training, ik was zo trots op hem!
Eind juli – oefening bijblijven
Erg gelachen met onze avondwandeling. Ik was alleen met Zoey en Murdoch even naar het bos. Van huis naar het bos is precies 1 km, waarvan 100 meter over onze toegangsweg (achter-uitgang), 200 meter langs de weg en de rest zandpad. Omdat het bijna donker was, liep ik heen en terug het zandpad over. Op de terugweg ging het stel vreselijk aan het rennen en dollen, heerlijk om te zien. Toen ik vond dat ze te ver voor me uit liepen, ben ik omgedraaid. Het duurde bijna een minuut tot ik 'huh-huh-huh-huh-huh..' achter me hoorde en daar kwam Zoey aanrennen. Mooi kerel, Good Boy!
Ik keerde weer om en zag op flinke afstand Murdoch staan wachten, die nam niet de moeite terug te komen, kende het truucje al. Logisch gevolg: Zoey rende voor mij uit naar Murdoch. Weer te ver van mij vandaan dus, en ik keerde weer om. Nu duurde het minder lang voor het gehijg mij inhaalde, kort voor mij ging zitten met een gezicht van: 'Dit is de Laatste Waarschuwing! Nu niet meer weglopen!'
Good Boy, snoepje en we keerden weer richting huis. Het was toch te moeilijk – Zoey rende weer te ver voor mij uit, Mudoch was er maar bij gaan liggen... Zo daagde hij onbedoeld Zoey uit om naar hem toe te rennen, wat ook gebeurde en voor de derde maal keerde ik om. Nu duurde het maar heel kort voordat Zoey mij weer 'opspoorde' en tot mijn verbazing greep hij mij bij de riem die aan mijn hand bungelde en sleepte mij terug richting Murdoch/huis. Hij hield mij aan de riem met mijn gezicht de goede kant op tot het eind van het zandpad ;-)
Thuisgekomen vertelde ik het Jan. Die vertelde dat hij die middag (hij paste op terwijl ik op tuinenbezoek was) zich ook al in het bos had verstopt achter een boom, en niet Zoey, maar Murdoch was in paniek ;-)
Zoey is een zelfstandig hondje, maarrr.... hij begint het zich meer aan te trekken als ik 'verdwijn'. Hij loopt niet van het pad af, ook niet in het bos, maar soms lijkt het alsof hij geenszins oplet waar ik ben. Als ik dan ineens een onverwacht pad induik of me verstop, dan blijkt hij toch ineens precies te weten waar ik was of wat ik deed. Hij komt dan naar me toe met een gezicht van 'wat sta je daar nou?!' ipv 'he, gelukkig, ik heb je weer gevonden, waar wàs je nou ineens???'
Een zelfstandige hond, dusss...
Zoey in augustus
Omhoog
|
