Dagboek van een hulphond in opleiding: Zoey
April 2005
We hebben van SHN de Puppymap ontvangen en studeren ons suf. Het is toch echt wat anders dan een gewone pup opvoeden, de aandacht ligt toch wel op een heel andere vlak en dingen worden toch soms heel anders aangeleerd, om bepaalde broodnodige kwaliteiten niet uit te schakelen of onbedoeld af te leren.
Ik wil het graag goed doen en heb ook heel veel informatie ingewonnen bij andere gastgezinnen. Daarmee ben ik echt heel blij, zij kennen de ins en outs van de praktijk van een gastgezin als geen ander.
Ook het boekje van Miranda Jager, 'Haar Schaduw en ik, van Puppy tot Hulphond', heeft me veel informatie verschaft en het was erg leuk om te lezen.
We kregen op 18 april een telefoontje dat er twee
Golden Retriever-pups op weg zijn naar de trainingslocatie Valthermond (hier vlakbij) en of we om half 4 daar kunnen zijn om 'onze' pup te komen ophalen!
18 april 2005
Zoey komt bij ons wonen
 Pffff... hij slaapt.
Snel even eten koken. We hebben Zoey zojuist opgehaald bij Stichting Hulphond. Daar lag hij, na een flinke reis vanaf de fokker in het zuiden van het land, onder de tafel, over zijn (grotere) broer heen - beiden als een blok in slaap. Hij werd voorzichtig opgepakt en in mijn handen gedrukt: hier, deze gaat met jullie mee. Na uitgebreide instructie reden we naar huis, ik achterin met Zoey op een handdoek op schoot. Hij viel meteen in slaap. Thuis ging hij de boel eens fijn verkennen: onze Ridgeback Murdoch vond hem maar een beetje raar, en Zoey was ook al snel op Murdoch uitgekeken. Ik ben een tijdje bezig geweest Zoey ertoe te bewegen in ieder geval op mij te reageren ipv dat ik steeds achter hem moet aanrennen en dat lukte gelukkig vrij snel. Vanaf dat moment loopt hij kwispelend achter me aan. Hij schrok buiten even van Jan, die was net bezig met een luchtsleutel en dat maakt nogal een hard, ratelend geluid. Zoey dook in elkaar - 1,5 seconde. Toen sprong hij opgewekt op, er gebeurde blijkbaar niks en hij reageerde verder niet op het geluid. Gelukkig maar... Hij deed al keurig zijn grote en kleine behoefte buiten, dat zal niet alle keren zo mooi lukken.
Na even enthousiast spelen met de meegekregen 'tug'bal viel hij als een blok in slaap. Ik kroop snel even achter de mail om de met ons meelevende mensen te laten weten dat het zover was. Ik zat nog maar 10 minuten en toen hoorde ik ineens een harde kef: meneer was wakker geworden en was me kwijt. Ik dacht dat hij uit moest en nam hem mee de boomgaard in, waar hij op mijn voet ging liggen. Ok, naar binnen dus, waar hij inderdaad op mijn voet ging liggen. Zo, die zou hij niet meer kwijtraken...
De 3e dag
Zoey is echt een doerakje, ik ben nu aan het uitvinden hoe hij overal op reageert.
Zindelijkheidstraining gaat goed, hij heeft alleen de eerste dag 2x een ongelukje gehad binnen (onze schuld natuurlijk), verder doet hij alles buiten. Tja, zoveel te minder keren je een ongelukje laat gebeuren, zoveel te makkelijker gaat de zindelijkheidstraining over het algemeen, maar het is wel heel goed opletten en snel reageren.
Kindjes vind hij leuk, hij is heel open naar andere mensen, lawaai vind hij even raar en vervolgens kijkt hij er niet meer naar. Hij blaft tegen onze Murdoch, die ons dan heel meewarig aankijkt, de aristocraat verlaagt zich niet tot een spel met zo'n onderkruipsel ;-)
Toen ik gisteren met Zoey over het erf liep (Zoey huppelt dan almaar achter me aan, ik wacht even tot hij me inhaalt af en toe en prijs hem en geef hem af en toe een brokje) en Jan kwam ineens uit de kapschuur stappen, stond hij stil met zijn staartje in de lucht: WAF! zei hij. En rende weer vrolijk verder alsof er niets gebeurd was.
|
Zorba, het broertje van Zoey, wil ook graag een hulphond worden. Hij komt in het trainingsgroepje bij Zoey en hij woont bij een gastgezin in Groningen. |
|
 |
Nu nog het project 'meelopen aan de riem' ;-))
De 4e dag
De auto gaat een stuk beter, meelopen aan de riem gaat prima, Zoey sliep de hele nacht door en bracht vanmorgen mijn pantoffel. Ik vraag me toch af of die training echt zo lang moet duren ;-)
We zijn verschillende kindjes tegengekomen, Zoey begroet ze allemaal, groter of kleiner, heel open, vrolijk en zonder angst. Dat is mooi. Ook volwassenen worden begroet als oude bekenden. Het zal nog een hele kluif worden als hij straks niet meer aangehaald mag worden...
Na 1 week - Zoey 8 weken
Alles gaat iedere dag steeds beter. De supermarkt is een stuk minder eng, lawaai is steeds maar heel even eng en dan niet meer. Bij de kassa van Albert Heijn begon hij ineens hard te springen, trekken aan de riem en keihard janken, dus ik pakte snel de boodschapjes (paar dingetjes) mee en liep met hem mee naar buiten. Daar keek hij schichtig om zich heen, trok naar de eerste de beste boomspiegel en - deed een grote plas! De knapperd.
HIj was mee naar de Jaarvergadering van de Nederlandse Vereniging voor Vrijetijds Ruiters, waar ik als bestuurslid geacht werrd aanwezig te zijn. Ging allemaal uitstekend en we hebben beiden veel geleerd. Hij sliep op een handdoekje en was ontzettend vrij, makkelijk en braaf.
De eerste puppytraining ging heel leuk. Het was heerlijk weer en de broertjes deden het heel leuk op het trainingsveldje. Er was ook nog een Golden van 3 weken ouder, die was 2x zo groot!
30 April - Koninginnedag in Groningen
Na een bezoekje aan de chiropractor in Groningen is Zoey mee geweest naar de Koninginnedagviering op de Grote Markt. Dat ging heel mooi - we zijn begonnen met een rustig wennen aan de muziek en drukte, op het terrras bij de Martinitoren. Daar heb ik Zoey eten gegeven en van de serveerster kreeg hij water. Hij ging rustig een tukkie doen op mijn rugtas en negeerde de muziek van het grote podium en al de mensen. Na een poosje liepen we het plein op, Zoey liep opgewekt met ons mee, steeds stoppend om aangehaald te worden door die en gene. Ineens begon hij te gillen en wild te trekken naar waar we vandaan kwamen - wat was er aan de hand zo ineens? Aan zijn kontje zag ik al gauw dat hij moest poepen en ik probeerde hem met het commando 'pipi' ervan te overtuigen dat hij dat ook best aan de rand van het plein mocht doen. Hij liet zich niet ompraten: ik zag het drolletje bijna uit zijn kontje komen en dan ging hij zitten om het tegen te houden! We zijn dus maar even naar een plantsoentje gelopen. Verboden voro honden, maar dit was een pup in nood! Hij deed snel en opgelucht een poepje en ik schepte het meteen in een poepzakje. Niks gebeurd. Hoezo 'zindelijk'?
Hij maakte met allerlei soorten mensen kennis: kindjes lopend en in een 'rolstoel', grote en kleine mensen, allerlei kleuren, baarden, brillen en hoeden. Hij vond iedereen even leuk. Ook een hele serie honden, waarbij opviel dat hij de voorkeur had voor zijn eigen soort, en andersom ook: de Goldens deden anders, meteen spelen en zo, terwijl de andere honden wat terughoudender waren. Wel vriendelijk, mooi.
Sanne (18) constateerde dat een golden-pupje een mooie versiertruuc is...
Lees hier verder: mei 2005.
Omhoog
|
