november 2005

De genezing van de castratie is wat stug verlopen, het heeft ons een paar heel slechte nachten bezorgd, en Zoey natuurlijk ook. Hij was de eerste dag heel zielig, de volgende dagen voornamelijk geobsedeerd door het rare gevoel in zijn buik. T-shirt aan tegen het likken was lang niet voldoende, hij beet er doorheen. Kap op was ook niet afdoende - hij schuurde met de rand van de kap langs de wond. Zelfs met T-shirt én kap ging het niet goed. Dezelfde middag dat hij was geopereerd waren de huidhechtingen al verdwenen. Gelukkig zaten de bindweefselhechtingen er nog wel in, maar het was een lastige week. Smeren met Calendula en T-tree gaf hem de rust om een paar uur te slapen, maar hij weigerde ook te lopen bijvoorbeeld.

Puber...
De hondenpubertijd is vol aangebroken voor Zoey.
Alles wat hij goed doet wordt uitgebreid beloond en dat zijn oren dichtgeplakt zitten met hormoonproppen proberen we hem maar een beetje te vergeven... het gaat wel weer over [zucht, grrrrrrrmmmmmblllwwwww]...

Pieterburen
Zoey is mee geweest naar het zeehondencentrum in Pieterburen. De zeehonden keken hun ogen uit: er mogen daar geen honden binnen, maar voor een hulphond maken ze een welkome uitzondering. Applaus voor Lenie 't Hart en haar ongelooflijk behulpzame, vriendelijke personeel. Je voelt je echt te gast daar en ik moet zeggen: ik vond het een boven verwachting leuk uitstapje! Ik miste alleen een koffiehoekje voor koffie mèt, maar we moesten het met automaatkoffie doen. Gelijk hebben ze ook - horecagelegenheden genoeg in de buurt en de zeehonden hebben tenslotte prioriteit.

		Deze zeehond kwam speciaal uit het bassin 'wandelen' om die rare zeehond met flaporen eens van dichtbij te bekijken. Zoey vond het maar net aan, een beetje griezelig eigenlijk...
		Zelfs deze was eng! Zoey blafte en liep achteruit... Onzeker dus. Ik ben gaan rondlopen als bij een echte training en heb allerlei oefeningetjes gedaan. Alle commando's trokken we uit de kast, hij was helemaal blij. Toen was de onzekerheid snel vergeten en ging hij uitrusten naast die enge houten zeehond die niet bewoog. Hij had wel het ditecte zicht op zijn 'vriendje' die achter het glas heen en weer zwom. Je kunt zo onder water in een ander bassin kijken, maar het waren de zeehonden die ons bekeken! Of eigenlijk hoofdzakelijk Zoey. Ze vonden hem helemaal het einde, zwommen mee van het ene naar het andere raampje, snel voor ons uit, kijken of we er al aankwamen ;-)
		De zeehond onder water, zijn neusje tegen het glas gedrukt – Zoey's neus aan de andere kant tegen het glas en Sanne drukte op een perfect moment af!

Het is ontzettend leuk om gastgezin te zijn!
Bent u tijdens het lezen van Zoey's dagboek ook enthousiast geworden? Hulphond Nederland is voortdurend op zoek naar gastgezinnen. Voor het proces van het opleiden van hulphonden zijn gastgezinnen onmisbaar. Natuurlijk worden er wel eisen gesteld aan een gastgezin. Zo moet de begeleidende persoon binnen het gezin voldoende tijd thuis zijn om de hond te kunnen begeleiden. Lijkt het u ook wel wat? Neemt u dan alstublieft contact op met Hulphond Nederland:
Unit Herpen (Noord-Brabant) 0486 411878
Unit Valthermond (Drenthe) 0599 661473

Zoey in december

Omhoog