Leermomenten De maand januari stond voor ons in het teken van de leermomenten.
Van vuurwerkknallen trok Zoey zich niet zoveel aan, dat is mooi.
Toen begin januari dochter Sanne voor een half jaar naar Barceloa vertrok, hebben we haar natuurlijk op Schiphol gebracht. Toen we nog wat tijd over hadden, greep Sanne een rolstoel en zijn we even lekker een kwartiertje aan het oefenen geweest. Het was als een glimp van de toekomst – Zoey keek naar mij of rustig voor zich uit, niet meer naar andere mensen en honden, echt waanzinnig mooi om te zien.
Jammer genoeg geen aktiefoto, maar toch wel lief ;-)
Nog een goed leermoment: Zoey heeft een aanval van een span sledehonden zonder kleerscheuren overleefd en hij komt nu een stuk gemakkelijker als ik hem bij me roep wanneer er een hond aankomt. Natuurlijk mag hij met andere honden spelen, maar dan graag alleen als ik daarvoor toestemming geef. Ik kan geloof ik de gevaren wat beter inschatten dan Zoey.
Het toppunt van de week is altijd op dinsdagmorgen als we met de Nordic Walkers van Skiclub Drenthe gaan wandelen. Hij vind het één groot feest. Hij gaat als een gek tekeer, stuitert van boom naar boom, stort van heuvels af en leeft zich helemaal uit tot groot vermaak van de wandelploeg. Hij is intussen toch heel netjes, zal nooit iemand voor de voeten lopen, loopt niet tegen stokken of mensen aan, echt keurig.
Pas onlangs kwam Zoey zijn eerste ree tegen. Een volle dag zorgde ervoor dat er pas in het nagenoeg donker tijd was voor een wandeling – reëentijd dus. En ja hoor, een hele grote stak voor ons het zandpad over. Zoey schroefde zijn nek omhoog als Langnek in De Efteling, en keek... kéék! Zo'n verbaasde hond heb je nog nooit gezien. Murdoch had de ree helemaal niet gezien dus die deed verder niets, en Zoey dacht volgens mij dat hij het gedroomd had, want er bewoog verder niets meer. Hij ging weer door met snuffelen en rennen. Mooi!
Vogels, fazanten, katten – het maakt allemaal niet uit, jagen doet hij gelukkig niet.
Hier een filmpje van Zoey en een van onze katten, Gizmo.
Favoriete bezigheid: aan het werk Zoey is een echte werkhond aan het worden. Je doet hem nooit zo'n groot plezier als wanneer je hem opdrachten geeft. Stapels apporteerdingen hebben we inmiddels verzameld. Doosjes in allerlei formaten, zachte dingen, harde dingen, kleine en grotere. En dan nog alle dingen die hij spontaan zelf opraapt als ze vallen: handschoenen, bestek (en niet eerst aflikken!), een cd-hoesje, papiertjes, alles. Als hij zelf iets op de grond waait met zijn staart komt hij het ook brengen.
Ook het commando 'tug' (trekken) vindt hij inmiddels het einde. Trekt mijn rits los, trekt mijn handschoenen uit...
Als we terugkomen van buiten dan rent hij eerst door naar de waterbak, en als ik dan intussen mijn jas uittrek voor hij terug is dan kan hij me bijzonder verontwaardigd aankijken - kon ik nou niet èven wachten? Aan de enige jas waar geen 'slingertje' aan de rits zat, mijn paardenjas, heb ik dus maar een strotouwtje aan de rits gedaan. Hij hoeft dit nog helemaal niet te doen, ik geef hem er ook helemaal geen commando voor, alleen 'tug'. Hij grijpt mijn rits, trekt er zeer weloverwogen aan, niet twijfelend maar wel redelijk voorzichtig. Als die los is dan grijpt hij zelf al een mouw, en heel grappig zoekt hij altijd hoe hij hem kan pakken zonder de mouw van mijn trui erbij te hebben, ik begrijp niet hoe hij dat weet... Soms moedig ik hem aan met 'tug', maar meestal is dat niet nodg en trekt hij vol overtuiging mijn mouw uit, laat de mouw vallen, loopt naar de andere kant en grijpt die mouw. Als die uit is, dan drukt hij die mouw echt helemaal in mijn hand terug en doet trots een stap achteruit om te kijken wat hij kan scoren ;-) Tja, dat doet hij zo netjes, daar staat natuurlijk een beloning tegenover.
Fietsen Sinds Zoey's heupen voorlopig goed bevonden zijn, mag hij naast de fiets. Omdat ik 8 maanden nog wel wat jong vond, heb ik met fietsen nog even gewacht, maar de eerste fietsritjes zijn gedaan en hij vindt het ge-wel-dig. Als hij de fiets ziet staan is hij er niet meer vandaan te krijgen, behalve om even snel te plassen in de boomgaard voor vertrek. Nu, begin februari, is hij 11 maanden en loopt hij gemiddeld 3x per 2 weken aan de fiets. Vanaf het eerste moment ging dat uitstekend: hij trekt niet, hij loopt lekker door, zijn conditie blijkt uitstekend, hij houdt het goed vol. Hij loopt zelfs los Side naast de fiets, wat een kanjer!
Inmiddels hebben we het ook in het schemerdonker en donker gedaan, dat is toch weer anders met die autolampen etc. Ook dat ging uitstekend, echt een plezier om die hond naast je te hebben.
Training Getraind hebben we op de KC in Assen en in een groot Tuincentrum.
Stomvervelend om te moeten blijven liggen als je mens loopt te winkelen...
Zelfs al is het 'nep'.
Hier links Gezina met Zimba, daar achter liggend de broer van Zoey: Zorba.
Hier wordt het commando 'Move' (opzij gaan) geoefend.
Wat een kleuren en geuren toch in zo'n tuincentrum!
Alle hondjes gedroegen zich voorbeeldig en wij waren allen zeer tevreden over hen.
De volgende training: de supermarkt in Rolde Dat ging uitermate goed! De hoofdtrainster, Inge Molleman, trainde deze keer. Na een aantal gehoorzaamheidsoefeningen op het parkeerterrein gingen we naar binnen. Eén voor één de winkel door, de rest wachtte in de hal. Inge zei: "Als je het aandurft mag je hem wel loslaten." Uiteraard niet 'vrij', maar on-aangelijnd aan het werk, dus aandacht houden en netjes 'side'. Zoey doet het altijd netjes in de winkel, maar dit was echt wel héél netjes! Eén keer wilde hij aan de koekjes snuffelen, maar een rustig uitgesproken 'don't touch' was genoeg om hem er weer bij te krijgen. Echt super!
