Dagboek van een hulphond in opleiding: Einstein Augustus 2006 De hulphond-puppytrainster bij wie ik met Zoey trainde, Arya, heeft een prachtig Golden Retriever teefje, Jazz. Mooi om te zien, maar nog belangrijker: een werklustige, trouwe werkhond. Arya wilde bij Jazz een keer een nestje fokken, met het plan twee puppen daarvan beschkbaar te stellen aan Hulphond Nederland. Er werd heel zorgvuldig een reu bij Jazz gezocht en Arya nam de moeite voor de best denkbare combinatie naar België te reizen voor een dekking. Wij krijgen de eer te worden uitgenodigd voor het opvoeden van één van de pups van Jazz en we kijken opgewonden uit naar de geboorte van de pups. Alles gaat goed en op 18 augustus worden er 7 pups geboren: 6 reuen en een teefje. Moeder en kinderen maken het goed en om Jazz niet te veel te vermoeien gaan we pas na 3,5 week op kraambezoek. Aaaaach, wat een schattige pluizebolletjes! Welke zou het gaan worden?
Eén week jong, wat een molletjes ;-) Rechts: moeder Jazz
3,5 week – welke zou het worden? Bij mij vielen groen en zwart het meest op qua gedrag. Op een leeftijd van 7 weken worden ze getest en weten we welke geschikt zijn en welke we krijgen... Spannend!
		Pappa van Einstein

Einstein in Drouwen
Op 11 oktober wisten we het: het is 'oranje' geworden.
Einstein is een echte Einstein: grote bol pluishaar, snel afgeleid warhoofd, lekker eigenwijs!
Hij kwam hier binnen en met slechts een heel klein beetje schroom stiefelde hij het hele huis door. Hij neusde eens kwispelend met onze Murdoch en plofte neer. Toch wel heel vermoeiend allemaal....

Hij doet het fantastisch, loopt fijn achter je aan, loopt al aan de riem mee, slaapt de nacht door, plast en poept bijna altijd buiten en kent zijn naam en het commando 'pipi' al.
Hij is heel lief, maar kan tekeer gaan als een beest. Als hij het ergens niet mee eens is zal je het weten ook, en het is een behoorlijke volhouder. Maar jammer genoeg voor hem: wij ook.

Ons geduld wordt danig op de proef gesteld. Benchtraining gaat 's nachts goed, en overdag inmiddels ook steeds beter.
Hij neigt naar slopen en is daar moeilijk vanaf te brengen. Als hij wakker is kun je hem dus echt geen moment uit het oog verliezen. Hij moet toch maar snel aan die bench wennen, want die zal hij toch echt regelmatig van binnen zien.

Twee maanden later
Einstein is behoorlijk gegroeid. Of eigenlijk beter gezegd: onbehoorlijk gegroeid!
Met bijna 15 weken weegt hij 15,85 kilo. De dierenarts zei dat ze hem zou schatten op 4-5 maanden, terwijl hij dus 3,5 maand is...
Zijn opleiding vordert gestaag, met de onmisbare hulp van onze eigen Murdoch. Die leert hem in niet mis te verstane hondentaal waar de plek van Einstein is, en dat is niet bovenin onze roedel. Murdoch is zacht maar streng, het verschil tussen zijn spel met Einstein en voorheen met Zoey is enorm.
Einstein is niet alleen groot voor zijn leeftijd, hij doet zijn naam eer aan: hij is ook wijs voor zijn leeftijd. Hij probeert ons te trainen in plaats van wij hem. Hij wil nog steeds overal op kauwen en logischerwijs proberen wij dat te voorkomen wanneer het gaat om gebruiksartikelen. Hij is graag in de weer met ons wasgoed, kleding die in het voorbijgaan op een stoel is gehangen, schoenen die op de grond staan omdat de voeten die er in zaten werden opgetrokken op de bank.
Dit soort artikelen worden onvermoeibaar weggedragen. Wij proberen die terug te krijgen door onderhandelen met etenswaar speciaal voor honden, ofwel: het object wordt geruild voor een hondenbrokje. Wanneer nu mijnheer Einstein behoefte voelt aan eten, dan draagt hij alle voorwerpen naar ons toe die hij kan vinden en waarvan hij denkt dat ze voor ons waarde hebben, in de hoop dat hij ons kan bedreigen met vernielen als hij geen brokje krijgt.

Hoopvol kijken wij uit naar de volgende trainingssessie...

Meer lezen? Kijk op Einstein's Weblog

Nieuwsbrief Stichting Hulphond downloaden? Klik hier

Omhoog